Η λέξη “Κλωνατζίδικα” προέρχεται από τις κλωνές που έστριβαν στους δρόμους οι Κλωνατζήδες. Αποτελεί μια από τις πιο παλιές γειτονιές της Τρίπολης. Η ονομασία εμφανίστηκε πολύ πριν το ’21. Είναι κάτι παρόμοιο με του Ψυρρή της Αθήνας ή τα Λαδαδικά της Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα ως Κλωνατζίδικα ορίζονταν οι σημερινοί οδοί: Νεομ. Δημητρίου, Παλ. Πατρών Γερμανού, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Ερμού (Λιοπζαρο), Αγαπήνορος, Δολιανών, Επισκ. Ανθίμου, Ρήγα Παλαμήδη. Μ’ άλλα λόγια τα Κλωνατζίδικα εκτείνονταν στα τετράγωνα που περικλείονται από τις οδούς: Κύπρου-Κέννεντυ (μέχρι πλ. Πετρινού)-Νεομ. Δημητρίου-Γρηγορίου Ε΄ (μόλις 20 μ. όσο κράταγε η πρόσοψη του ξενοδοχ. “Ερμής”). Οι δρόμοι αυτοί εάν δεν λεγόταν «Κλωνατζίδικα», θα μπορούσαν να λέγονται «Κρασάδικα» ή «Ταβερνιάρικα» ή «των Καλλιτεχνών» ή «Μεθυστάδικα» αφού νηφάλιοι κατέβαιναν στα ταβερνεία και μεθυσμένοι/ εύχαρεις ανέβαιναν από τα παλαιά χρόνια έως σήμερα…
Τα Κλωναντζίδικα σήμερα είναι σημείο συνάντησης, είναι γεμάτα με μαγαζιά όπως μικρές γραφικές ταβέρνες με πεντανόστιμα φαγητά και κρασί. Εκεί οι Αρκάδες, αλλά και οι επισκέπτες της πόλης ανταμώνουν με τις παρέες τους και απολαμβάνουν μοναδικά πιάτα και άφθονο κρασί και μπύρες. Ενώ μια σύντομη βόλτα, ένα σύντομο πέρασμα από τα Κλωνατζίδικα είναι αρκετά τυπικό για κάθε Τριπολίτη που θα βγει για την βόλτα του.
Μερικές παραδοσιακές κλασσικές ταβέρνες ήταν αυτές του: Κοτσιώνη, του Μητρόπουλου στη Μαντινείας (Κέννεντυ), του Σωτηρόπουλου και του Καλομητσίνη, του Θεοδοσόπουλου και του «Ντουλάπα», του Κουλούκη και του Καρακαντήλα. Τα Κλωνατζίδικα είχαν σημαντική ιστορία και στα καλλιτεχνικά δρόμενα ειδικά για μια τόσο μικρή γειτονιά. Μερικά χαρακτηριστικά τοπόσημα που ήταν και τα πρώτα ήταν ο Μος Πολύβιος Χαλάκης από τον οποίο πέρασαν οι Γιώργηδες, δεινοί ακορντεονίστες, ο Χοροδιδάσκαλος Λαμπρινός, οι πατήρ και υιός Δανιγγέλης (ζωγράφοι), οι Αφοί Γαργαλιώνη (Χορωδίες) και, βέβαια, η Σχολή του αείμνηστου Γιάννη Παναγιωτόπουλου-Κούρο, αλλά και το Ελληνικό Ωδείο. Επίσης, ο Αγιογράφος–Μος με την Εκκλησιαστική Χορωδία του Αγίου Βασιλείου, Νικηφόρος. Ο κινηματογράφος «Αρίων» και το Ελληνικό Ωδείο.
